احیای لنج سازی سنتی در هرمزگان بعید است

یک لنج ساز هرمزگانی اعتقاد دارد، که صنعت لنج سازی بومی دراین استان به دلیل تصمیمات سازمان بنادر و دریانوردی رو به نابودی پیش رفته و احیای آن بعید به نظر می رسد. 

به گزارش خبرنگار مانا از بندرعباس، شاید به جرات بتوان گفت که لنج سازی یکی از قدیمی ترین صنایع استان هرمزگان محسوب می شود.

از دیرباز تاکنون، به دلیل همجواری با دریای بی کران، این صنعت در جای جای هرمزگان رونق بسیاری داشته و مردمان بسیاری از این راه ارتزاق می کردند.

اما یک تصمیم از سوی سازمان بنادر و دریانوردی که صحیح یا غلط بودن آن جای بحث دارد، به یک باره خط بطلانی براین صنعت کشید و از سال 83، با دستور این سازمان که مجوز شناورها را صادر می کند، ساخت هرگونه لنج چوبی ممنوع اعلام شد.

یکی از لنج سازان باتجربه شهرستان جاسک در گفتگو با مانا دراین ارتباط اظهار کرد: از زمانی که در رشته زبان انگلیسی در دانشگاه فارغ التحصیل شدم، به جاسک بازگشته و به فکر ایجاد یک کارگاه لنج سازی بودم.

عباس آبکاربا اشاره به اینکه برهمین باور اقدامات خوبی صورت گرفت و سرمایه گذاری کلانی انجام شد، افزود: از سال 72 در جاسک اقدام به راه اندازی کارگاه لنج سازی کردیم و تا حدود سال 83 که انتهای فعالیت ما در لنج سازی محسوب می شود، بیش از 300میلیون تومان سرمایه گذاری کردیم که در نوع خود در شهرستان جاسک در آن زمان بی نظیر بود.

این لنج سازهرمزگانی تصریح کرد: برنامه ریزی ها و سیاست گذاری های سازمان بنار کشور مبنی براینکه نباید شناور چوبی ساخته شود، به یک باره همه چیز را برهم زد.

آبکار با تاکید براینکه عده بسیاری با این تصمیم بیکار شده و به کارهای دیگر روی آوردند، خاطرنشان کرد: از سال 83 که این تصمیم اعمال شد، کارگاه لنج سازی ما و حدود 50کارگاه دیگر در شهرستان های مختلف استان هرمزگان تعطیل شدند.

وی با اشاره به اینکه جلوگیری از ساخت شناورهای چوبی ضرر هنگفتی را به افراد مختلف وارد کرده است، ادامه داد: البته این را نیز باید بگوییم بدنبال این تصمیم، اعلام می شد که کارگاه ها و شرکت هایی وجود دارند که می توانند نیاز بازار را تامین کنند و به نوعی منافع برخی افراد و شرکت ها در اعمال این تصمیم دیده شده بود.

این لنج ساز هرمزگانی خسارات مالی و انسانی جلوگیری از ساخت لنج های چوبی را مورد اشاره قرار داد و خاطرنشان کرد: با وجود این تصمیم، از سال 88 مجددا اجازه ساخت لنج های چوبی صادر شد و این تصمیم مانند این بود که بخواهیم آب ریخته شده بر زمین را جمع آوری کنیم، زیرا دیگر امکان احیای صنعت لنج سازی بومی در هرمزگان وجود نداشت.

آبکار با بیان اینکه هیچ گونه رغبتی برای شروع مجدد به کار وجود ندارد، گفت: درحال حاضر فقط مشغول کار تعمیرات لنج ها هستیم.

وی در عین حال تاکید کرد: بر هیچ صنعتی نباید یک باره خط بطلان بر آن کشیده شود، بلکه سازمان بنادر دراین مود باید با انجام کار علمی به سمت اصلاح آن پیش می رفت.

مدیر کارگاه لنج سازی در بندر جاسک اضافه کرد: چندی پیش عده ای از کشور کویت به بندرلنگه آمدند و یک لنج که توسط افرادی در گذشته دراین کشور ساخته شده بود را درحالت بلااستفاده و فرسوده پیدا کردند و آن را به کویت برده و در معرض تماشا قرار دادند که این نشان از توجه ویژه آنها به این صنعت است، اما با تصمیم گیری های نادرست شاهد زمین خوردن این صنعت هستیم.

وی لنج سازی را میراث اجدادی هرمزگانی ها عنوان کرد و افزود: سازمان بنادر لنج سازی چوبی را آسیب رسان به منابع طبیعی عنوان کرده است، درحالی که برای این مسئله نیز راهکار وجود دارد، مانند اینکه در پاکستان به ازای قطع هر اصله درخت برای ساخت لنج، باید 2 نهال کاشته شود.

آبکار با نگاهی علمی با این امر خاطرنشان کرد: سازمان بنادر باید با انجام کار علمی- تلفیقی از لنج فایبرگلاس و چوبی را ارایه می کرد، زیرا این کار انجام پذیر است.

این لنج ساز جاسکی در پاسخ به اینکه آیا می توان نسبت به احیای صنعت لنج سازی سنتی در استان هرمزگان امیدوار باشیم، با تاکید براینکه لنج چوبی مزایا و مقبولیت بسیاری نسبت به فایبرگلاس دارد، گفت: دیگر رغبتی برای شروع مجدد به ساخت نداریم.

به گزارش مانا حال که کشورهای عرب نشین حاشبه جنوبی خلیج فارس تا این اندازه به میراث مردمان جنوب ایران دست درازی می کنند و حتی ثبت هایی را دراین ارتباط انجام داده اند، جا دارد تا مسئولان برای این صنعت اقدام جدی تری انجام دهند.

با این وجود باید منتظر بود آیا اعراب ، لنج سازی را مانند بادگیرها با نام خود ثبت می کنند یا مسئولان کشورمان برای ثبت و حتی احیاء این صنعت تو چه اندازه احساس مسئولیت می کنند.